طالبينژاد به خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا)، گفت: رابطه ادبيات و سينما رابطه نظام يافته و تكامل بخش نيست، متاسفانه اگرچه قبل و بعد از انقلاب تعدادي از داستانهاي ادبيات ايران به فيلم برگردانده شدند ولي هنوز ذخاير دست نخوردهاي وجود دارند كه سينما ايران به آنها توجه نشان نداده است.
وي پناه بردن به ادبيات را يكي از راههاي خروج سينما از بحران دانست و افزود: طي مرور تاريخ سينما تمام فيلمهايي كه براساس ادبيات ساخته شدهاند چه به لحاظ ماندگاري و ارزش و چه به لحاظ جذب مخاطب و گيشه، موفق بودهاند.
طالبينژاد معتقد است، مردم با ادبيات ايران آشنايند و دوست دارند شخصيتها را بر پرده سينما ببينند ولي دشواري و نبود رابطه سينماگران و داستاننويسان موجب شده اين ذخاير همچنان رنگ پرده را نبينند.
وي ادامه داد: در همه جهان هر اثر ادبي كه جذابيت داستاني دارد چندين بار مورد اقتباس واقع شده مثل داستان «بينوايان» كه به 15 سبك ساخته شده است.
به اعتقاد اين منتقد، برخي از هنرمندان هم صلاحيت و شناخت كافي براي نزديك شدن به ادبيات را ندارند. برخي از نويسندگان هم مايل نيستند آثارشان به فيلم درآيد.
وي توضيح داد: ادبيات نمايشي ايران ظرفيت تصويري زيادي دارد كه از اين ميان ميتوان «شاهنامه»، «تاريخ بيهقي» و «شيرين و فرهاد» نظامي گنجوي را نام برد ولي بيرون كشيدن اين ظرفيتها به خلاقيت كارگردان و فيلمنامهنويس برميگردد.
طالبينژاد افزود: چون برخي از نويسندگان در خلق شخصيت بيشتر به حس دروني شخصيت ميپردازند، به نظر ميرسد آثارشان قابليت تصويري ندارد چون رمان «شازده احتجاب» كه اثري درونگراست و دغدغههاي دروني شازده پيري را در آستانه مرگ عنوان ميكند، در حالي كه قابليت تصويري اين اثر زياد است و اين از ضعف فيلمنامهنويس و كارگردان است كه نميتواند جنبههاي تصويري اثر را بيرون بكشد و معادل دروني اين حسها را درآورد.
وي ادامه داد: هر داستاني حتي يك حكايت كوتاه از سعدي ميتواند به اثر سينمايي تبديل شود و اين اقتباس و برداشت به استعداد و هنرمندي كارگردان و فيلمنامهنويس برميگردد.
طالبينژاد گفت: تنها راه خروج سينماي ايران از بحران كنوني استفاده و بهرهبرداري از ادبيات ايران به ويژه ادبيات معاصر و اجتماعي است كه نيازمند توجه فيلمسازاني است كه در اين زمينه توانايي دارند.
وي اضافهكرد: خيلي ها مشتاقند داستان «سووشون» سيمين دانشور را در سينما ببينند اگر اين اتفاق بیافتد، هم ادبيات اجتماعي به مخاطب معرفي ميشود هم سينما از شخصيتهاي پرورش يافته ادبيات داستاني بهره میجوید و هم سينما از وضعيت فعلي نجات پيدا ميكند.
چهارشنبه ۱۳ مرداد ۱۳۸۹ - ۱۰:۴۷
نظر شما